آَشنایی با انواع اختلال گفتاری

گفتار فرایند تولید اصوات خاصی است که مفهوم را به شنونده منتقل می‌‏کند. اختلال گفتاری (speech disorder) به وضعیتی‏ گفته می‌‏شود که بر توانایی فرد در تولید اصواتی که کلمات را ایجاد می‌کنند، تأثیر گذارد.

گفتار یکی از اصلی‌‏ترین راه‏‌هایی است که افراد افکار، احساسات و ایده‏‌های خود را با همدیگر تبادل می‏‌کنند. صحبت کردن نیاز به هماهنگی دقیق چند قسمت بدن ازجمله سر، گردن، سینه و شکم دارد.

در این مقاله، بررسی می‌‏کنیم که اختلالات گفتاری چه هستند و انواع مختلف آن چیست.همچنین  تشخیص و درمان اختلالات گفتاری را بررسی می‌کنیم.

انواع اختلال گفتاری 

اختلال آوایی (فونولوژیک):

این اختلال مرتبط با صداها و نحوه تولید آن‌هاست. فرد ممکن است برخی از صداها را اشتباه تلفظ کند یا بعضی از صداها را در کلمات حذف یا اضافه کند.

اختلال گفتاری زبانی (سینتاکسیک):

در این نوع اختلال، فرد مشکل در ترتیب کلمات و جملات دارد. ممکن است جملاتش به‌طور غیرطبیعی و نامفهوم باشد.

اختلال گفتاری فصلی (فلوئنسی):

افراد مبتلا به این اختلال دارای نوسانات در نحوه گفتار هستند؛ به عبارت دیگر، از نظر فلوئنسی گفتارشان ناپایدار است. ممکن است خود تکرار کلمات، تاخیرها یا تکثیر بی‌جا در گفتار را تجربه کنند.

اختلال گفتاری شناختی-زبانی:

این اختلال مرتبط با توانایی‌های شناختی و زبانی فرد است. افراد ممکن است مشکل در درک و استفاده از زبان داشته باشند. به‌عنوان مثال، ممکن است مشکل در مفهوم‌سازی کلمات یا جملات داشته باشند.

اختلال گفتاری حرکتی:

در این نوع اختلال، کنترل حرکت‌های مرتبط با تولید گفتار به مشکل می‌خورد. ممکن است فرد مشکل در تولید بعضی از صداها یا تکرار آن‌ها داشته باشد.

اختلال گفتاری جنبه‌ای:

این اختلال معمولاً در نتیجه اختلال‌های دیگر مانند ضربه به مغز، نقص سمع یا نقص تکلم، ناتوانی‌های ذهنی یا ناتوانی‌های جسمی ایجاد می‌شود.

توجه داشته باشید که این فقط یک خلاصه از انواع اختلالات گفتاری است و برای تشخیص دقیق و درمان این مشکلات، مراجعه به متخصصین گفتار درمانی و یا پزشکان متخصص زبان‌شناسی ضروری است.