درمان لکنت زبان در بزرگسالان

لکنت زبان در بزرگسالان (اکثراً بیش از ۱۸ ساله) ممکن است به صورت خود به خودی یا به دلیل عللی مانند استرس، اضطراب، صدمات مغزی، مشکلات عصبی، یا موارد دیگر ایجاد شود. در بزرگسالان، لکنت زبان می‌تواند تأثیرات قابل توجهی بر روی زندگی اجتماعی و شغلی آن‌ها داشته باشد و به خاطر این ممکن است اهمیت بیشتری داشته باشد تا درمان آن صورت گیرد. برای اطلاعات بیش تر درباره درمان لکنت زبان در بزرگسالان تا انتهای این مطلب همراه ما باشید.

تعداد قابل توجهی از بزرگسالان دارای لکنت مداوم هستند که با تکرار ، توقف و کشیدن صداها مشخص می شود. درمان لکنت زبان برای بزرگسالان در درجه اول شامل تقویت گفتار روان و اصلاح لکنت زبان در کنار جلسات مشاوره است.

اگرچه درمان لکنت زبان برای بزرگسالان معمولاً زمان بیشتری می برد ، اما موثر است ، زیرا روش های درمان مستقیم هستند. یک مراجع بالغ می تواند مسئولیت را برعهده گرفته و پیشرفت خود را در طول دوره درمان پیگیری کند.

درمان لکنت زبان یک فرآیند فشرده است. لکنت زبان پیشرفته نه تنها مستلزم حضور یک آسیب شناس گفتار خوب (SLP) است ، بلکه یک درمانگر رفتار درمانی شناختی (CBT) یا مشاور روانشناسی نیز مورد نیاز است.

دلایل لکنت زبان در بزرگسالان

• سکته‌ مغزی که شایع ترین علت بروز لکنت در افراد بزرگسال است می تواند سبب بروز مشکلات گفتاری دیگری نیز برای فرد شود. اختلال بلع نیز از عوارض سکته مغزی است که با روش های گفتاردرمانی قابل درمان است.
• ضربه مغزی در اثر وارد شدن ضربه شدید به مغز.
• استرس و فشارهای عصبی شدید.
• اعتماد بنفس پایین یا خجالتی بودن بیش از حد فرد که سبب بروز لکنت موقعیتی می شود یعنی فرد با قرار گرفتن در برخی موقعیت ها مثلا سخنرانی در جمع دچار لکنت می شود.
• تمرکز پایین و عدم توانایی برقراری روابط با دوستان.
• احساساتی بودن بیش از حد.

علائم لکنت زبان

تکرار یکی از علائم شایع لکنت زبان محسوب می‌شود. در این حالت شخص یک واژه، صدا یا هجا را تکرار می‌کند. لکنت زبان همچنین می‌تواند باعث بروز توقف‌های مکرر در زمان سخن گفتن شود.

دیگر علائم شایع لکنت زبان شامل:

• بیان کردن یک صدا یا واژه به صورت ممتد
• بیان صداهایی مانند “اممم” یا “اووو”
• تنش عضلانی در صورت و بخش فوقانی بدن در زبان صحبت کردن
• بیان شکسته لغات یا توقف بین واژه‌ها

لکنت زبان همچنین می‌تواند سبب بروز علائم قابل مشاهده جسمانی شامل چشمک زدن سریع، بروز تیک در صورت، فشرده کردن مشت و یا لرزش لب یا فک شود. بروز احساساتی مانند استرس، هیجان یا مواردی مانند بی‌خوابی نیز می‌توانند سبب تشدید لکنت زبان شوند. گفتگو در مقابل جمع و همچنین صحبت کردن با تلفن نیز در بروز لکنت زبان مؤثر هستند.

درمان خانگی لکنت زبان 

درمان خانگی لکنت زبان می‌تواند به عنوان تکمیلی به درمان‌های حرفه‌ای و مشاوره گفتاری انجام شود. این تمرین‌ها و روش‌ها که به صورت خودآموز و در خانه قابل انجام هستند، ممکن است به تقویت مهارت‌های گفتاری و کاهش لکنت زبان کمک کنند. البته مهم است تا مرتب با متخصص گفتار درمانی یا زبان‌شناس مراجعه کنید تا به شما راهنمایی‌های لازم در مورد تمرین‌های خانگی بدهد و تشخیص دقیق‌تری از وضعیت شما بگیرد.

برخی از تمرین‌های خانگی که ممکن است به درمان لکنت زبان کمک کنند عبارتند از:

تمرین تکرار و تمرین کلمات:

تمرین تکرار کلمات و جملات به صورت با صدای بلند و بیان واضح می‌تواند به بهبود تلفظ کمک کند.

تمرین‌های تنفسی:

تمرین‌های تنفسی و تمرکز بر نمودن تنفس می‌تواند به کنترل استرس و نگرانی مرتبط با گفتار کمک کند و در نتیجه به بهبود لکنت زبان منجر شود.

تمرین‌های عضلانی:

تمرین‌هایی که به تقویت عضلات دهان و زبان می‌پردازند ممکن است به بهبود کنترل حرکت‌های زبان و لب‌ها کمک کنند.

مدیتیشن و آرام‌سازی:

تمرین‌های مدیتیشن و آرام‌سازی می‌توانند به کاهش استرس و اضطراب کمک کنند و بهبود فلوئنس گفتار را تسهیل نمایند.

خواندن صداها و تلفظ‌ها:

تمرین‌های خواندن صداها و تلفظ‌های خاص می‌تواند به تقویت مهارت‌های گفتاری و تلفظ کمک کند.

در هر صورت، توصیه می‌شود که قبل از شروع هرگونه تمرین خانگی، با یک متخصص گفتار درمانی یا زبان‌شناس مشورت کنید تا برنامه‌ای مناسب برای شما طراحی شود و مطمئن شوید که تمرین‌ها به درستی انجام می‌شوند و نتیجه مطلوب را به‌همراه دارند.

درمان قطعی لکنت زبان 

1.گفتاردرمانی

گفتاردرمانگران یا متخصصان گفتار درمانی می توانند به شما در یادگیری نحوه سرعت بخشیدن به کلمات خود ، حذف وقفه و قطع آن کمک کنند. یک متخصص می تواند به شما یاد دهد چگونه شرایطی را که باعث لکنت زبان می شوند مدیریت کنید.

شما می توانید تکنیک های اصلاح لکنت زبان و روان حرف زدن را بیاموزید و از آنها در مکالمات روزانه خود استفاده کنید.

گفتار درمانی بدون شک بهترین روش درمانی برای لکنت زبان در بزرگسالان و بهترین درمان بلند مدت برای لکنت زبان است.

2. مشاوره روانشناسی و رفتار درمانی شناختی

پیوند گفتار درمانی سنتی با رفتار درمانی شناختی (CBT) می تواند اثر درمان روان گفتاری را افزایش دهد. در بزرگسالانی که لکنت زبان دارند CBT می تواند به این موارد بپردازد:

• آموزش و اطلاع رسانی به فرد در مورد لکنت زبان
• ارائه دیدگاه جدیدی به مشکلات آنها
• کمک به آنها در اتخاذ نگرش مثبت
• کمک و حمایت از بزرگسالان برای یافتن راه حل های خود
• به چالش کشیدن و رفع افکار منفی و بی فایده
• آموزش تکنیک های آرام سازی برای مقابله با اضطراب و استرس
• بهبود مهارت های ارتباطی آنها

ترکیب CBT یا مشاوره با گفتاردرمانی یک رویکرد جامع برای درمان لکنت زبان در بزرگسالان ارائه می دهد.

CBT می تواند به مقابله با احساسات و نگرش های منفی که بزرگسالان معمولاً پس از سالها طرد یا امتناع دارند، کمک کند. در واقع ، این تنها راه پرداختن به رفتارهای ثانویه است.

3. گروه های پشتیبانی

وقتی جهان مبهم به نظر می رسد ، هیچ چیز به اندازه تماس با افرادی که ممکن است در شرایط مشابه شما قرار داشته باشند ، کمک کننده نیست.

گروه های حمایتی در کمک به افرادی که لکنت زبان دارند بسیار موثر هستند. این گروه ها محلی امن برای به اشتراک گذاشتن تجربیات زندگی ، ترس ها ، انتظارات ، رویاها و پیشرفت درمان برای همه افرادی هستند که دچار لکنت زبان می باشند.

می توانید یک گروه حمایتی لکنت زبان را در محله خود یا به صورت آنلاین پیدا کنید. مشارکت در جلسات گروهی ، یا صرفاً مشاهده دیگران که دچار لکنت زبان هستند ، می تواند اعتماد و امید را در شما ایجاد کند.

مشارکت با افراد همفکر می تواند استرس ، اضطراب و ترس را کاهش دهد. حتی ممکن است راههای جدیدی را برای درمان و خوددرمانی باز کند.

گروه های حمایتی این فرصت را ایجاد می کنند که بدون ترس از قضاوت شدن یا تحقیر با افراد واقعی مواجه شده و با آنها ارتباط برقرار کنید.

4. دستگاه های الکترونیکی

سالهاست که محققان بر روی دستگاه های الکترونیکی مانند DAF (بازخورد شنیداری تاخیری) و FAF (بازخورد فرکانس تغییر یافته) کار می کنند تا به کسانی که لکنت زبان دارند کمک کند. برنامه های گفتار درمانی امروزی نیز شامل چنین ابزارهایی هستند.
بسیاری از این دستگاه ها به افراد در کاهش سرعت گفتارشان کمک می کنند. موارد دیگری نیز وجود دارند که “اثر کرال” دارند، حالتی که گوینده صدای خود را به گونه ای می شنود که انگار هماهنگ با دیگران صحبت می کند.

وقتی کاربر هنگام استفاده از این دستگاه ها از پزشک خود راهنمایی راهنمایی بگیرد ، بهترین عملکرد را دارند. بسته به پیشرفت فرد ، گفتاردرمانگر ممکن است فرکانس بازخورد را تغییر دهد.
این دستگاه ها در واقع برای بزرگسالانی که لکنت زبان دارند موثر هستند. با این حال ، آنها دارای محدودیت های خاص خود هستند زیرا کاربر مجبور است برای کار با DAF یا FAF از هدفون/هندزفری استفاده کند.

 آنچه درمورد درمان لکنت زبان در بزرگسالان باید بدانید

درمانگر باید درک کند که بزرگسالان مبتلا به لکنت زبان  پیشرفته ممکن است نه تنها از موقعیت ها و کلمات، بلکه از خود لکنت زبان نیز بترسند.

در اینجا چند واقعیت در مورد درمان لکنت پیشرفته وجود دارد که هر نوجوان و بزرگسال باید به خاطر بسپارد:

درمان می تواند یک فرایند طولانی باشد 

درمان نوجوانان و بزرگسالان مبتلا به لکنت زبان می تواند مدت زمان زیادی طول بکشد زیرا لازم است بر جنبه های مختلفی تمرکز کند مانند :

• احساسات فردب
• باورهای جامع مرتبط با لکنت زبان
• رفتارهای ثانویه

در حالی که در کودکان پیش دبستانی فقط چند ماه تا یک سال طول می کشد تا میزان قابل توجهی پیشرفت از خود نشان دهند ، بزرگسالان باید به یاد داشته باشند که صبر و پشتکار تنها دوستان آنها در سفر طولانی به سوی روان صحبت کردن است.

بنابراین ، برای بزرگسالان بسیار مهم است که قبل از شروع به کار بر روی گفتار خود ، با SPL خود برای تعیین اهداف واقع بینانه کار کنند. یک رویکرد یکپارچه شامل بررسی ماهیت و شدت لکنت زبان آنها ، یادگیری گفتار روان کنترل شده و افزایش رویکرد رفتاری است.

یک فرد بالغ باید میزان قابل توجهی از رفتارهای مقابله ای را که در طول سالهای لکنت زبان ، آموخته است را از یاد ببرد. این امر مستلزم کار سخت از طرف درمانگر ، مشاور و مراجعه کننده است.

انواع لکنت زبان

لکنت بلاغی (Stuttering):

لکنت بلاغی یا لکنت کلامی از رایج‌ترین انواع لکنت زبان است. در این نوع لکنت، فرد در طی گفتار، کلمات یا صداها را تکرار یا تعویض می‌کند، مکث‌های طولانی دارد یا به نحوی تکرار می‌شود که انسجام گفتار را نقض می‌کند.

لکنت  زبان ژنتیکی (Developmental Stuttering):

این نوع لکنت  زبان از زمان بچگی و در طول رشد و تکامل زبانی ایجاد می‌شود و به مرور زمان ممکن است بهبود یا تشدید شود.

لکنت حادثه‌ای (Neurogenic Stuttering):

این نوع لکنت  زبان ممکن است به دلیل آسیب‌ها یا مشکلات عصبی مانند صدمات مغزی، سکته مغزی یا بیماری‌های عصبی دیگر ایجاد شود.

لکنت اقتضائی (Psychogenic Stuttering):

لکنت اقتضائی به دلیل عوامل روانی مثل استرس، اضطراب یا وضعیت‌های ناخواسته رخ می‌دهد و معمولاً با بهبود روحی و اندیشه‌ها بهبود می‌یابد.

لکنت مرتبط با داروها (Medication-Induced Stuttering):

مصرف برخی داروها می‌تواند لکنت زبان را در برخی افراد ایجاد یا تشدید کند.

لکنت مرتبط با فلوئنس دستگاهی (Cluttering):

در این نوع لکنت، فرد به صورت سریع و ناخوشایند حرف می‌زند، جملات را بهم می‌ریزد و احتمالاً از نظم و تنظیم صحیح زبانی کم‌توان است.