داروی درمان لکنت زبان

روش های درمانی برای لکنت زبان در بزرگسال به روش مستقیم است و استفاده از داروی لکنت زبان بزرگسالان در درمان لکنت بی فایده است. درمان لکنت زبان در افراد بزرگسال یک فرایند است. هر چه میزان وشدت لکنت زبان بیشتر باشد روند درمانی احتمالا طولانی تر خواهد شد. در کنار استفاده از جلسات گفتار درمانی فرد ممکن است نیاز به استفاده از جلسات روانشناسی برای کنترل استرس و اضطراب هایش نیز استفاده کند.  

چند نوع دارو ی درمان لکنت زبان که گاهی اوقات به بزرگسالان دارای این مشکل تجویز می شود. به قرار زیر است.

• آلپرازولام: این دارو باعث کاهش استرس و اضطراب می شود پس همان طور که می بینید روی علائم لکنت بی تاثیر است.
• سیتالوپرام: سیتالوپرام خاصیت ضد افسردگی دارد.  پس اثرات این قرص بر علائم لکنت زبان بی اثر و بی نتیجه است.
• سروتونرژیک: این دارو ها با آزاد کردن سرتونین باعث افزایش خوشحالی و شادی در فرد میشود. پس این دارو نیز بر شدت لکنت تاثیری ندارد و علائم لکنت را از بین نمی برد.

پس لازم به یاد آوری است که استفاده از روش گفتار درمانی بر درمان لکنت بسیار موثر است. زیرا لکنت زبان نیازمند تکنیک هایی است تا روانی را ایجاد کند. امروزه دانشمندان به این نتیجه رسیده اند که لکنت زبان تنها اختلال گفتاری است نه روانی.

سه داروی لکنت زبان بزرگسالان که در بالا گفته شد و گاها برای رفع مشکل لکنت زبان تجویز می شوند در دسته دارو های اعصاب و روان است. داروی آلپرازولام یک داروی ضد اضطراب است. داروی سیتالوپرام نیز بازدارنده مجدد جذب کلومیپرامین و سروتونین می باشد. داروی دیگر نیز به همین صورت مربوط به اختلال روانی است. پس این دارو ها روی لکنت که یک اختلال گفتاری است تاثیری ندارد.